Burkina Faso:
Tijdens een verblijf van drie jaar in Burkina Faso (West-Afrika) heeft Ann Geirnaerdt voltijds de gelegenheid gehad om te experimenteren met de verloren wastechniek en het gieten van deze creaties in brons. Deze unieke ervaring bepaalde haar stijl van werken.

Thema's:
Ann Geirnaerdt behandelt via haar werken de thema's van de mens die voortdurend "zoekt", die behoefte heeft aan verbondenheid, geborgenheid, maar tegelijk zijn eigen kracht wenst te behouden. De man die verlangt naar een zekere harmonie en het leven ten volle wil leven, soms kwetsbaar, soms sterk, altijd op zoek naar zijn knusse nest, dat hij ook het liefst met anderen deelt.

Materiaal:
Wat haar werk bijzonder maakt, is de inspiratie die zij haalt uit natuurlijke materialen zoals schors, takken, planten, door hun vorm, beweging en structuur. Deze materialen laten een stempel achter die zij dankbaar opneemt en vorm geeft.

Danny Beinsberger:
Als master of art werkt hij reeds meer dan 40 jaar met glas.
Vandaag creert hij voornamelijk ovengevormde glasfusing kunstwerken. Ze zijn meestal kombinaties van helder kristalglas en kleuren.

Zijn werken:
Het werk van Danny Beinsberger nodigt het licht uit om ons voortdurend te verwonderen. Het neemt ons mee in een boeiend spel dat nooit gaat vervelen.
Niet enkel in openlucht zijn deze glasobjecten een eyecatcher, ook in het interieur zijn ze dat. Aan een raam, in een nis of op een meubel met een goede verlichting zijn ze dé meerwaarde.
Ieder stuk van deze kunstenaar is een uniek en origineel kunstwerk.

De levensgrote keramieken van Hermien Buytendijk lijken wel op circusartiesten die zich afvragen waarom de toeschouwers naar hen kijken, of ze hun akt opnieuw moeten uitvoeren en of ze hen iets kunnen aanbieden. Allen hebben ze die typische Hermien aardekleuren met gouden decoraties gemeen. Door het gebruikte kleurenpalet komen de vele details beter tot uiting.

Hermien Buytendijk:
De sculpturen worden vaak naar een vluchtige schets gemaakt maar veranderen tijdens het opbouwen. Ook kan het zijn dat ze naar een woord of binnengevallen titel gemodelleerd worden. Andersom ontstaat de naamgeving vaak als een spel van vraag en antwoord met het beeld dat opgebouwd wordt. Zo zijn er vele gekke woord-combinaties ontstaan en zijn de beelden altijd weer anders en uniek.

De beelden worden hol opgebouwd met repen klei (steengoed of porselein) die in elkaar gekneed worden en in- en uitgedeukt worden. Vaak ben ik met meerdere sculpturen in verschillende stadia van wording gelijktijdig bezig. Ze worden eerst met kleurenslibs geverfd en ingekrast en op 900 graden in de oven gebakken. Vervolgens worden ze met kleurstoffen van metaal-poeders ingewreven en geglazuurd en op minimaal 1200 graden gestookt. Vaak volgt dan nog een brand op 800 graden voor het opbranden van wat goud.

Hermien Buytendijk voor Galerie 'T':
Hermien relativeert het leven op kunstzinnige wijze tot keramische sculpturen die zich oplichtvoetige wijze tussen droom en werkelijkheid begeven.

Haar beelden doen vaak iets wat niet helemaal kan, ze lijken net aan de werkelijkheid te ontsnappen maar geven juist daardoor een scherpe indruk van de realiteit. Met humor en dubbele bodems creeert ze wezens die eenieder met een glimlach zal herkennen. Mens en dierfiguren vervloeien met muziekinstrumenten en voorwerpen tot originele unica's en elk object krijgt een eigen naam.

De onderwerpen zijn ontstaan uit een fantasie die uit het leven gegrepen is, allemaal verschillend en verrassend.
De beelden staan veelal op sokkels van hout of steen die bijpassend zijn gedecoreerd.
Het werk heeft de kleuren van de aarde met hier en daar een vleugje goud en met grafische elementen.

Jean-Luc Absil creëert zijn beelden in klei en was en de afgietsels in brons en hars.

Jean-Luc Absil heeft oog voor detail, hij is voortdurend op zoek naar de elegantie, de emotie die het vrouwelijk lichaam opwekt door haar terughoudendheid of door haar provocatie.
De natuurlijke sensualiteit van de vrouw die hij voorstelt, zet de toeschouwer aan tot een serene blik ten aanzien van de naaktheid.

Door zijn onderwerp uit te vergroten, zelfs te vergoddelijken, raakt hij het Heilige Vrouwelijke.
Jean-Luc Absil tracht het totaalbeeld van de Vrouwelijke Godin te vereeuwigen.

Visie:
Lebuïn D'Haese communiceert via zijn werk met het publiek, dat op die manier inzicht krijgt in zijn denkwereld. Want kunstenaarschap is voor hem niet vrijblijvend. l'Art pour l'art, kunst omwille van de kunst, is aan hem niet besteed. Hij is een geëngageerd kunstenaar met slechts één enkel onderwerp: de mens (Gui Kestens)

Luc Clerinx:
Licht ironisch kijkt Lebuïn DÂ’Haese naar 'la comédie humaine', bewogen kijkt hij naar 'de mensheid en haar weedom'. Wàt hij ziet en hoé hij dat ziet komt tot leven in zijn beelden.
Hij blijft beeldend denken, beeldend handelen. Een sobere vormgeving, het weglaten van overtollige accidentalia, het strakke betomen van eigen gevoelsopwellingen zorgen ervoor dat de dramatische bewogenheid in die beelden nooit uit zijn bedding stroomt.

Frank De Vos:
Opvallend zijn De reikende armen van Lebuïn DÂ’Haese die terug komen in veel van zijn figuren; verlangende armen die als ankers worden geworpen naar de weidse buitenwacht.

During - and after a career as a graphic designer and product developer, Marc Hadermann devoted himself tot the visual arts. The last decade, he mainly worked as a glass artist.
He is inspired by nature and images in the world around him. Wandering around, he collects images, looking like an astonished child with strange perceptions.
Fascinated by “light” and “transparancy” he is giving the spectator an opportunity to observe the world through his eyes.
His art , paintings or glass installations, are always pure, without rules, honest, straight and with no compromises.

In deze tuinen van ‘fabelachtige wezens’ laat Mard Hadermann zijn glassculpturen zien alsof ze hier natuurlijk zijn ontstaan. Het zal er altijd ‘lente’ blijven.

Marie Thys:
Ze beheerst de techniek, de materie, de vormen en hun harmonie. Ze beeldhouwt impressies. De natuur is haar geliefkoosde werkterrein en de observatie ervan is haar grootste tijdbesteding.
Het resulteert in hoogst originele werken met een zeer eigen stijl.
Alles wat haar beroert bij het observeren, wat haar aangrijpt, neemt ze helemaal in haar op, en drukt ze in haar kunstwerken uit.

Zie https://plaidsenshawls.nl/

De slak

Roland Menten maakt kunst met een humoristische noot die vaak in contradictie is of een onverwachte kijk geeft op onze gestresste en geperfectioneerde maatschappij. Hij bouwt een heel oeuvre op en rond slakken, kikkers, bladeren, paddestoelen, ... kortom de natuur. In zijn werk geeft hij de slakken een ereplaats.

Maar er is meer dan dat. In de bescheidenheid van de slak vindt Roland Menten de grootsheid van haar bestaan. Van 'ons' bestaan! Een hele reeks levenswijsheden spiegelt hij ons voor. Hij choqueert nooit, in tegendeel.Hij gebruikt de kracht van de glimlach. Hij suggereert heel subtiel.Hij beeldt niet domweg uit, hij vermomt het listig en varieert op tientallen wijzen. (J.Latinne)

Het mooie aan de werken van Roland Menten is dat ze met de natuur meegroeien.

Enerzijds door het gebruik van gepolijste en ruwe oppervlaktes worden de korstmossen toeschouwers en tegelijkertijd deelgenoten in het verhaal verteld door het kunstwerk.

Anderzijds door het afwisselend kleurgebruik veroveren de werken hun plaats in de natuur, die op haar buurt deze dominatie verzacht door het beeld in de plantengroei op te nemen.

De kunstwerken van Roland Menten voelen zich zowel thuis in een modern design als in een klassiek interieur, in een strakke Franse tuin als in het struikgewas, maar altijd ontlokken ze een glimlach :-)

Roos Mannaerts maakt klassieke beelden gebaseerd op ingebeelde verhalen, historische personnages, taferelen en figuren, maar ook geïnspireerd op het dagelijkse leven en thema's. Ze combineert deze met haar eigen fantasie en dat leidt tot onverwachte combinaties.

In de beelden van Roos Mannaerts worden sommige details 'vergeten', andere details worden in de verf gezet. Dit resulteert in beelden die de aandacht trekken naar de hoofdzaak, wat zij wilt vertellen.
Ze werkt zowel met klei als met brons, maar ook met de nieuwere kunststoffen zoals Neolith. Telkens creëert zij technisch hoogstaande werken.

Het is een plezier om haar en haar echtgenoot aan het werk te zien bij het voorbereiden en het opbouwen van een tentoonstelling. Dezelfde zorg en oog voor detail die zij heeft gebruikt om haar beelden te creëren komen nu tot uiting in de opzet en de inrichting van het beeldverhaal: alles heeft zijn plaats, elk beeld moet perfect in relatie staan met de andere beelden, het geheel oogt uitnodigend. Het professioneel opzetten van de tentoonstelling kadert het beeld.

Will Schropp:
Wanneer een idee, na soms vele schetsen, is uitgewerkt, zoek ik er het hout bij dat er perfect op aansluit. De schoonheid van de vorm en het materiaal is belangrijk. Niet alleen de kleur of de nervatuur spelen een rol, maar ook de gevoelswaarde. Het spreekt vanzelf, dat daarvoor niet alleen kennis van het hout belangrijk is, maar ik vind ook dat je moet weten hoe bomen in mythologie, sprookjes en literatuur voorkomen.

Will Schropp (Uit: Vormgevers in Hout, Tekstschrijver: Marije Verbeeck):

Een noest, barst of een onverwacht kleurverschil in het hout dwingt me mijn ontwerp te verschuiven om die afwijking een plaats te geven. Of ik moet mijn idee aanpassen en die afwijkingen een plaats geven in mijn beeld. Het is de spanning tussen mij en het hout. Ik wil alles wat erin zit met mijn idee vervlechten, alles moet zo zitten alsof het niet anders kan. Het komt niet vaak voor dat ik tijdens het werkproces merk dat het niet lukt, maar het is niet erg om af en toe te struikelen. Dat is een beetje 'memento mori' daardoor ben ik me er weer van bewust dat het niet vanzelfsprekend is dat iets goed gaat.

Johan Van Cauwenberge (Bewogen Brons):
Het onderwerp van de beelden van Willy Peeters lijkt de eenvoud zelf: de menselijke figuur. Toch is het werk van Willy Peeters zelden zo eenvoudig als het lijkt. Zijn beeldentaal pendelt tussen onomwonden en omfloerst. Soms is de betekenis heel direct aan te voelen, soms houdt de kunstenaar het bewust vaag. Het enige houvast dat je dan als kijker hebt, zijn de lichaamstaal en mogelijk de titel van het werk.

Techniek::
Willy Peeters vertelt dat zijn bronsgieter het brons verhit tot boven de 'normale' 1.200 graden om er zeker van te zijn dat het metaal tot in de verste uiteinden, de kleinste vertakkingen vloeit. Op deze wijze krijgen zijn beelden een hogere maatnauwkeurigheid en detaillering. Soms lijken zijn beelden opgebouwd uit kantwerk.

Onderwerpen: