Recueil de poèmes 'Le Jardin Enchanté 2024'

Dichtbundel 'De Betoverende Tuin 2024'

Book of poetry 'The Enchanted Garden 2024'

Zeemeermin Runa (Corten steel)

Bewaar mij

belise vos_bewaar mij bewaar mij in zacht gesteente
tussen resten en sporen
van wat je nog herkent
niet alles behoeft een naam

later zal je woorden opgraven
de hardste delen van ons organisme
uit weerbarstige aarde
dek ze toe met nieuw zaad

tussen nacht en lichtschip zal ik
smelten tot een gouden kern
doorheen je gesloten vingers glippen
als het fossiel van een zeemeermin

Jack van Iwaarden de Vreede

Elise Vos © 2024-03-30 (PoemId: 42)

belise vos_bewaar mij

Hang on (Bronze; socle galvanised)

Cercles

claire de viron_cercles Comme si l’éternel retour
était inscrit dans le livre de la vie
Comme si vivre et non survivre
était l’épreuve de toute destinée
Accroche-toi

De cercle en cercle
du plus grand au plus petit
atteindre la cible

S’Il n’y a pas de droite
tout est cercle de l’infini au fini
du très grand au très petit
Comme les saisons, les cercles ont leur raison
Accroche-toi

De cercle en cercle
du plus grand au plus petit
Atteindre la cible

C’est de la peur que vient la chute
D’y croire que croît la force
De tout ton poids fais tourner la vie
La cible, oh merveille ! c’est TOI

Bram Eliaert

Claire de Viron © 2024-04-20 (PoemId: 21)

claire de viron_cercles

A la fenêtre (Resin)

Tussentijd

silke peeters_tussentijd Op de rand van een raam
tussen herinnering en vooruitzicht weet zij

te gedijen. Ze duwt tegen de wereld
die haar omgeeft zoals wortels de aarde

openen. Zonder weerstand van wind
luistert ze naar vogels in volle bomen.
Haar armen worden de takken van een nest.

Zolang haar oog niet valt
op sporen die om voeten vragen,

stammen haar gedachten uit grond en lucht,
opent ze een tijd die in de luwte ligt.

Jean-Luc Absil

Silke Peeters © 2024-04-21 (PoemId: 194)

silke peeters_tussentijd

Petite tour de livres (Stone)

Coulée de lave

martine bronzin_coulee de lave Coulée de lave
Lave les mots
Paroles en flots
Brûlante bave
Je navigue comme je peux
Ecrire n’est pas un jeu
Au soleil qui se couche
Je plie doucement la voile
Je ferme les volets
Et lève lentement le voile
J’enfile alors les mots
Comme des perles rares
Enfin je me délivre
Enfin je me dévoile

La vie crépite et croule
Sous mon stylo en sang.

Guy Deltour

Martine Bronzin © 2024-03-15 (PoemId: 156)

martine bronzin_coulee de lave

Grote vogel (Steel, Recup)

Wat nu

anne meerbergen_wat nu wat doe je met wie
zich te pletter vloog

in een weerspiegeling fataal
rilt, een laatste stuiptrekking

daar sta je dan met de dood
in je handen, wat nu gedaan

moet hij tussen de schillen en stelen
of sorteer je hem bij het restafval

en wat met de galm van zijn lied
het zindert na

moet dat onder de grond

Lut De Baere

Anne Meerbergen © 2024-03-24 (PoemId: 6)

anne meerbergen_wat nu

Did we meet before (Glass fusion)

Interstices

laurent dumortier_interstices Taire la souffrance
Voguer sur un fleuve de soufre
Et oublier les illusions stériles

Terre et ciel
Qui se croisent et se révèlent
Au coeur du coeur
Des interstices sacrés

Semer des fleurs de lave
Au point culminant de la vie
Et rejoindre l'origine des origines.

Danny Beinsberger

Laurent Dumortier © 2024-03-20 (PoemId: 120)

laurent dumortier_interstices

Le baiser (Bronze)

De kus

hedwig du jardin_de kus In het voorvoelen
dat nog net niet
en toch
de lippen al wakker kust,

in het tijdloos onderweg
van haar naar hem naar haar,

in het tasten op afstand,
in minder dan amper
raken, in uitreiken
naar elkaar,

zwijgt hij zijn vraag,
stilt zij haar ja.

Bénédicte Maréchal

Hedwig Du Jardin © 2024-03-30 (PoemId: 60)

hedwig du jardin_de kus

Der Sprung ins Ungewisse (Diver) (Textile)

Plonger

luth del oz_plonger Le cœur léger
Sans peur
Ni pudeur
Tout oublier
Tout laisser
Derrière soi
Amour, joie
Chagrin, malheur
Espoir, bonheur
Repartir à zéro
Oser le pari
Devenir le héros
De sa vie

Pit Kinzer

Luth del Oz © 2024-04-27 (PoemId: 225)

luth del oz_plonger

De druïde (Ceramic)

Elixir

kenneth swaenen_elixir Het woord van de dag is een gif
in ruil neem ik een hielprik af
mik ik afgeknipte teennagels
een voor een mijn ketel in
beeld je een vliegtuigramp in
om angstzweet aan te kweken
mag ik je hand uitbenen
en voorts laten weken
in een bad vol alcohol
laat ik je lachen of net wenen
of zoet ik bittere ernst beter
als we nu stoppen met gisten
slechts uit meerdere gezichten
distilleer je tegengif
dus wie sintert helse kleuren
tot een tastbare zonsondergang
waar zijn de druïdes dan
met hun fontein van mildheid?

Ben Kapteijns

Kenneth Swaenen © 2024-03-11 (PoemId: 114)

kenneth swaenen_elixir

Karibu (Bronze)

Un battement d’ailes

claire de viron_un battement d ailes Un battement d'ailes
presque inaudible
protège
tes heures sombres
tes nuits, tes songes

En tendresse toujours
J'attends qu'un jour
s'ouvrent
sur ma présence amie
grands tes yeux alourdis

Un battement d'ailes
À peine sensible
Frôle
ton être que le jour
inonde de lumière

Un bruit doux
Comme un murmure
Chante
Un amour de chair et d'esprit
Ange et femme je suis

Hans Koenen

Claire de Viron © 2024-04-16 (PoemId: 27)

claire de viron_un battement d ailes

Embracement (Bronze)(Photo Tony Mussche)

Waar blijft de omhelzing?

joris iven_waar blijft de omhelzing Dit is dat waarvan ik dacht
dat ik het achter me gelaten had
en dat het niet meer zou terugkomen.
Het was haast uit mijn herinnering
weggedeemsterd, weggekwijnd:

het gras, het brons, de steen, de boom,
de kinderen in het bos die roepen,
die op zondagmiddag een spel opvoeren
op een grasveld waar we samen zijn,
terwijl anderen komen en gaan,

en wij nog weten wat saamhorig is,
wat banden smeedt, en wat vallen is,
wat breuken lijmt, en wat breekt,
wat samenkomen is, en wat weggaan
betekent. Neem nog eens de tijd

en zet hem stil, rijk me nog eens de hand
en houdt ze vast, zolang je kunt.
Geef me de tijd die je ons samen gunt.
Houd bij elkaar wat bij elkaar moet blijven
en laat los wat wil vertrekken en wil reizen.
Voor elk is er een weg weggelegd.

Ina Marcus

Joris Iven © 2024-04-21 (PoemId: 109)

joris iven_waar blijft de omhelzing

Fay (Bronze)

L'arbre errant

antonia Iliescu _l arbre errant Je m'arrache à la terre brûlée
Pour te venir au secours,
Enfant perdu dans le désert funeste.
De la seule branche qui me reste
Par la sorcellerie d’une fée
Renaîtra vigoureuse la forêt
Et le monde regerminera
Choyé par le vent murmurant
Dans mon feuillage déraidi
Une douce, apaisante monodie ;
Et les bourgeons éclateront de fruits.

Ne pleure pas… Regarde !
Les sèves par l'hiver endormies
Se réveillent au printemps
Et secouent l'univers crépitant
Pour nous redonner vie.

Loes Knoben

Antonia Iliescu © 2024-03-16 (PoemId: 9)

antonia Iliescu _l arbre errant

Flame Feather (Stone: Blue stone)

bang

ann van dessel_bang niet dat we te min
maar dat we te machtig

niet van de schaduw die we veroorzaken
maar van de lichtexplosie in onze ogen

niet van de zwaartekracht die ons aan de grond houdt
maar van het stuwen van onze slagpennen
en van de spanwijdte van onze vleugels

niet van de dwarse bomen in het bos van ons brein
maar van de vliegende draak in onze aderen
en van het niet te blussen pagodevuur in ons bloed

Dorian Vanhorenbeeck

Ann Van Dessel © 2024-03-11 (PoemId: 5)

ann van dessel_bang

Blauwe vlam (Glass)

Contre l’esprit du feu de plaine

michel stavaux_contre l esprit du feu de plaine Les trombones de laine
Du vent dans les nuages
Plus forte la rengaine
Des corbeaux de passage

Au-dessus des collines
Ne cherche pas de ciel
Dans sa robe de pluie
Vois s’avance la reine

Vers la meute de flammes
Et l’apaise des yeux
Lorsque le feu réclame
De toi la part du feu

Marije Gies

Michel Stavaux © 2024-04-27 (PoemId: 270)

michel stavaux_contre l esprit du feu de plaine

Conque magmatique (Pièce Q.59)(Glass)

Broedzorg

kris lauwereys_broedzorg een ijzeren moeder waarschuwt haar kind:
een slapende vulkaan nader je
tegen de wind in

al was het ei er eerst
wij broeden het uit, graven ons
in de wereld in tot de schaal breekt,
uiteindelijk koelt alles, de vloeibare
steen uit de aders van aarde, het
leeglopend hart uit de grotten van bot,
het zal stollen als een litteken
waarop jij je huis zal bouwen
maar tot dan zal je zwerven
en namen bedenken voor alles wat
je achterliet, voor wie je niet kende
vaar weg op een vlot van eierschaal
tot het land opduikt dat jou weer wil
dragen, begraaf daar alle namen
tot het veld jou de vruchten aanbiedt
voor oogst en offer- herdenk mij pas dan

Pascal Lemoine

Kris Lauwereys © 2024-04-03 (PoemId: 115)

kris lauwereys_broedzorg

She never promissed me (Glass fusion)

Singularité

laurent dumortier_singularite Entendre la danse de la pluie
Et écouter les murmures du vent

Découvrir la mosaïque des couleurs
A travers les larmes d'une cascade

Franchir les barricades du temps
Pour percevoir au-delà
Des apparences et du magma des nuages
La singularité de ta présence.

Danny Beinsberger

Laurent Dumortier © 2024-03-20 (PoemId: 121)

laurent dumortier_singularite

The waterboard (Bronze, Granite, Solar pump)

Raakt een rivier nooit moe

diane de bruyn_raakt een rivier nooit moe Raakt een rivier nooit moe
van wellen en stromen, van massa
vergaren zonder ommekeer

Blijft ze onbewogen bij de rots
die niet wijkt en zij moet breken
of buigen rond wat standvastig is

Wordt zij kwieker wanneer de regen
met haar danst of verwondert ze zich
niet te hebben gemist wat tot haar terugkeert

En bij een passage langs bomen, draagt zij dan het liefst
een wilgenblad met zich mee of gaat ze prat
op haar kracht die gekapte stammen als treinen vervoert

En als ze toch die dam breekt, is dat dan
voor de vis die hogerop wil gaan paaien
of zet ze recht wat werd mismeesterd

Hans Koenen

Diane De Bruyn © 2024-03-26 (PoemId: 35)

diane de bruyn_raakt een rivier nooit moe

Kabibe (Bronze)

Kabybe

nathalie boutiau_kabybe La vie me dit : tu vas partir loin.
C’est le souffle qui te porte
À l’échancrure de tes rêves.
Pourquoi perdre ton temps
À rester immobile ?
Ton fardeau, c’est le ciel,
Du bleu à l’horizon.
Il se déploie quand tu passes.
Pourquoi t’en vouloir ?
Derrière toi, tes pas.
Devant, le jardin et un rivage.
Le voyage va si bien à ton corps,
Que le doux cresson sur le chemin
Franchit le seuil de tes pensées.
N’en diras-tu rien ?

Loes Knoben

Nathalie Boutiau © 2024-03-16 (PoemId: 175)

nathalie boutiau_kabybe

Nehalennia-sitting silk (Bronze)

op een pad

tom veys_op een pad ik herinner me
dat ik als kind op lijnen liep
ik was op weg
op een pad

we keilden stenen
over het water en
hadden bootjes
op een rivier gezet

we liepen over water en
waren verwonderd
hoe dat water
ons samenhield

Mieke Oldenburg

Tom Veys © 2024-04-22 (PoemId: 201)

tom veys_op een pad

Femina (Wood: Thuya, Ceder, Cedar)

Fémina

nathalie boutiau_femina Ton coeur pèse cent grammes,
Tu pourrais le soulever avec les yeux
Il faudrait que tu me regardes
Il faudrait que tu saches
Que je suis là
Dans ce jardin suspendu à mes pas.

Ta vie est un poème,
Il s’écrit en vers sur ton corps,
S’incruste
Laisse des traces.
Je dois le contourner
Avec des mots à ta portée
Pour que tu comprennes.

Nos courbes ici se répondent,
Se répandent
Elles forment un sourire
Mais il ne dure pas.
Souviens-toi que tu dansais.

Will Schropp

Nathalie Boutiau © 2024-03-16 (PoemId: 171)

nathalie boutiau_femina

Meetingpoint (Bronze)

ZE ZITTEN

julia beirinckx_ze zitten zoals kariatiden staan.
Het hoofd beladen, de blik op horizon.
Ze raken niet en praten niet. Ze dragen
naast elkaar, met elkaar hun lot.

De starre kop tot stut van
stugge steen die niet voelt, niet roert
niet het trembleren van hamer en
beitel laat nazinderen en toch
millimeter na millimeter vergaat.

Liever dan weeë woorden te rijgen
in zware, zwarte zinnen blijven ze
starogen naar waar de zon knopt en
bloeit en naar het wispelturige komen
en gaan van de maan.
Ze zitten zoals kariatiden staan.

Jan van Strien

Julia Beirinckx © 2024-04-26 (PoemId: 217)

julia beirinckx_ze zitten

Papaver bol klein (Ceramic)

Coquelicot

martine rouhart_coquelicot Tu ouvres les yeux,
tu pousses la porte
de ton monde
et tu attends sur le seuil,
tu attends on ne sait quoi
pour te mettre en chemin,
un appel d’ailes
un geste du vent
l’éclaircie d’un chant,
tu attends qu’une fleur
te regarde
te rassure,
tu risques un pas ou deux
dans les herbes hautes
de ton paysage le plus bleu
et tu te sens chez toi
dans la grâce de l’éphémère

Ilse Scholten

Martine Rouhart © 2024-03-15 (PoemId: 158)

martine rouhart_coquelicot

La ballerine fatiguée (Ceramic)

Dans

jo gisekin_dans Zij temt het beest in haar gewrichten de
ruimte die zij zelf omspant, de orde en de
chaos dansend onderworpen. Haar lenigheid
tot op het been meetkundig uitgerekend.

Na elk applaus blust zij het vuur
aan beide schenen. Buigt knakkend
als een riet, het hoofd tot op de teen.
Tule en glanspapier springen ijlings
uit de naad. Einde van de act met blote
schouderbladen. En opgeheven hoofd.

Wanneer ze wakker ligt is
pijn haar strakste koord.
Wie sleept haar voort?

Bénédicte Maréchal

Jo Gisekin © 2024-04-16 (PoemId: 103)

jo gisekin_dans

Gone with the wind (In garden)(Bronze)

Autant en emporte le vent

nathalie boutiau_autant en emporte le vent Écarter le temps pour mieux vous voir
Comme on repousse un feuillage.
C’est très court,
Dérisoire,
Un enfantillage.
Le vent l’emporte toujours,
Pourtant.
C’est une question qu’on ne pose pas,
Pas à vous qui annoncez la tempête
Dans la nudité de votre âme.
Mais qui êtes-vous ?
À votre façon
De vous apprivoiser toutes,
Vous éclairez le monde.
Il suffit d’une seconde
Pour contenir toutes les autres
Que le vent emporte malgré tout
Comme un mirage.

Willy Peeters

Nathalie Boutiau © 2024-03-16 (PoemId: 170)

nathalie boutiau_autant en emporte le vent

Water en vuur (Glass)

Druppel

vera steenput_druppel Hij begint
hij groeit
hij zwelt
wint aan kracht
hij verzwaart
hij valt
hij spat open
op een steen

Eeuwen later
de steen
uitgehold

Marije Gies

Vera Steenput © 2024-04-17 (PoemId: 203)

vera steenput_druppel

Vitrail circulaire (Stained Glass)

Tentation

patricia duterne_tentation Telle une danseuse de samba, tu ondules au tempo du surdo.

Je me laisse emporter par cette musique si particulière.
Immobile, derrière mes paupières closes, je te contemple parée de ton habit flamboyant. Tu te déhanches, lascive, suggestive, féline. Tes courbes m’aguichent. Tes cheveux tressés me caressent. Ta voix cristalline m’hypnotise.

Telle une ensorceleuse, tu prépares ton philtre. Tu espères m’entraîner dans un tourbillon de folies, de luxures, dont je pressens la souffrance.

Je connais le remède. Dans un instant, je t’échapperai.

La nuit d’un noir d’encre sera, encore, ta seule ennemie.

J’ouvrirai les yeux. Tes fards tomberont. Ton corps de liane reposera froid au bout de mes doigts.

J’attendrai le lever du soleil et profiterai, une ultime fois, de ton éclat.

Jean-François Constant

Patricia Duterne © 2024-04-22 (PoemId: 182)

patricia duterne_tentation

Erynne-portrait woman (Bronze)

ongehoord

goedele miseur_ongehoord omdat geen mens nog lijkt te luisteren
heb je de wind leren toespreken
met ademstoten tot tien beaufort
zo laat je de stormen in je hoofd
weer verwaaien tot een schuchtere bries

om je hart te luchten
hoef je andermans vuile was
niet buiten te hangen

in je blikveld ontvouwt zich een bleekweide
waar je alle gore gesprekken openlegt
alleen het ongenadige licht
doet vuilsprekerij verschieten

wat ongehoord is
zal de wind nooit wegwuiven

Mieke Oldenburg

Goedele Miseur © 2024-05-04 (PoemId: 250)

goedele miseur_ongehoord

Et s'il n'en reste qu'un (Stone)

Et s’il n’en reste qu’un

jean-luc godard_et s il n en reste qu un folie humaine
fascination des silex
du feu
sans flamme
se brûler les doigts les ailes le cœur
folie humaine fourvoyer le feu
ne plus embrasser
embraser
et s’il n’en reste qu’un
ce sera ce capucin pétri d’amour
orphelin de sa dulcinée sa capucine
de ses stolons
ce poète
reclus en sa forêt de signes de symboles
gardien du grimoire
du feu sacré
de l’eau bénite lustrale
de l’huile balsamique
ses mots ses motets germeront
enfanteront le nouveau monde

Philippe Nicodème

Jean-Luc Godard © 2024-03-29 (PoemId: 83)

jean-luc godard_et s il n en reste qu un

Valvée d'aurore (Pièce V.138)(Glass)

Rookgordijn

kris lauwereys_rookgordijn je wil het van ver bekijken tot
het lijkt of afstand je afschermt
van de impact. Je wil het herleiden
tot kleur, een blauw dat je niet zal verzwelgen
een grijs dat je niet verstikt als een wolk van as

je geeft het een oppervlak waaronder het kan schuilen
koel in je handpalm, glad als tijd die elk moment
weer los kan breken – hoe krijg je het stil
vuur verdwijnt niet in het woedend lied van damp, stopt
niet met dansen als je het bij de keel grijpt en onderdompelt

het wordt een oog dat terugstaart, als je wegkijkt
merk je dat het jouw ogen zijn geworden, je ziet dwars
door het rookgordijn van afstand en tijd:
je weet dat je niet langer kan ontkomen

Pascal Lemoine

Kris Lauwereys © (PoemId: 117)

kris lauwereys_rookgordijn

Grand lièvre (Bronze)

Le lièvre perdu !

alain snyers_le lievre perdu Vite, le lièvre accourt, il est pressé !
Il a rendez-vous avec l’artiste pour son portrait,
Mais le lièvre est perdu, il s’est égaré !
Il ne connaît pas l’adresse de l’artiste, ni son nom,
Le lièvre est désorienté, il est en retard,
Il n’a pas de montre, il ne sait pas quoi faire !
Le lièvre ne connaît pas le chemin à prendre,
Il n’a pas de cartes, ni de boussole,
Le lièvre est complétement paniqué,
Il ne sait pas à qui téléphoner,
Le lièvre n’a pas de téléphone,
Il veut partir, courir, bondir,
Le lièvre ne sait pas vers où aller,
Il hésite entre la gauche et la droite,
Le lièvre est bloqué là, immobile,
Il voudrait crier très fort,
Les lièvres ne savent pas crier fort,
Alors, il ne pourra pas aller à son rendez-vous !
Il posera un lapin à l’artiste qui l’attend,
Qui l’attend encore et toujours...

Marie Thys

Alain Snyers © 2024-03-26 (PoemId: 4)

alain snyers_le lievre perdu

Gameplay (Ceramic)

Vederlicht

cora de vos_vederlicht Vederlicht speelt het kind tussen
haar vleugels, het toont nog niet
zijn ware gezicht, draagt het masker
uit de verkleedkist. Zij heeft vandaag
haar liefste moedergezicht opgezet.

Ze is een kloek, een duif, een pauw,
ze is vandaag alle vogels.
Hoe hoog ze met hem kan vliegen!
Ze kan de hemel en de wolken aan,
de zon, de sterren en de maan.

Het spelverloop staat vast.
Er komt een vleugellamme tijd
waarin de maskers vallen. Dan
vliegt hij uit, zij kijkt hem na,
haar vleugels zwaar van spijt.

Elya Yalonetski

Cora de Vos © 2024-03-21 (PoemId: 31)

cora de vos_vederlicht

Wat ben je gegroeid (Ceramic)

Rivalités à la ferme

antonia Iliescu _rivalites a la ferme Dans la basse-cour (disent les rumeurs)
Le sympathique coq sénateur
Vêtu de son costume très chic
Caquette sans cesse et souvent pique :
- Mes chers mesdames et messieurs,
Soyez gentils, voire généreux
Et donnez-moi un peu de blé
Les temps sont durs, vous le savez…
Et je n’ai rien à picorer ;
Mais fuyez la poule grassouillette
Qui me pique-pique la vedette.
Coquette, rusée, intelligente,
Se rêvant déjà présidente,
Elle veut quitter le poulailler
Et ses poussins abandonner ;
Non, je ne trouve pas sympa
Qu’elle les jette dans mes bras.
Mais ce qui n’est pas rigolo
C’est qu’elle chante en trémolo
Sa version « cocorico » !

Els & Tom Bleijenberg

Antonia Iliescu © 2024-03-16 (PoemId: 11)

antonia Iliescu _rivalites a la ferme

Banc, parents, veuillez surveiller vos enfants (Composite)

Op een tuinbank

lieve desmet_op een tuinbank Ik ving de wind, keek toe vanuit de schaduw
van bomen op hun sprongen. Hoe ze wegrenden
door dwarse corridors, tot ze zich lenig en buiten het perk
leerden uitkleden voor het vreemde lief.

Wolken schuiven voorbij.
Tussen de aangestampte bloemen heel ik
oude wonden. Gebogen over een boek
hoor ik nog de echo van hun kinderspel

in mijn borstkas. Daar houd ik een plek vrij
terwijl ik herstel van tegenspraak, moet wennen
aan hoe ze mij hernoemen. Ik lees tussen de lijnen,
hoop- dat er weg van dit huis nog wel een God dwaalt tussen de kauwen.

Jij komt dichterbij,
zegt: “de naald van het kompas wijst nog
als je het uit handen geeft. Op de kale plek
in het gazon groeit straks weer gras.”

Xavier Dumont

Lieve Desmet © 2024-03-15 (PoemId: 123)

lieve desmet_op een tuinbank

Fillette à l'oiseau (Bronze)

Elle m’a tendu la main

jean-jacques richard_elle m a tendu la main Elle m'a tendu la main
Pour que je me repose de mon long chemin
Elle m’a tendu la main
Pour que je me rassasie de quelques grains

Elle m’a tendu la main
Dans l’espoir que l’on devienne de bons copains
Elle m’a tendu la main
Hélas j'ai dû repartir, c'était mon destin.

Evelyn Hamoir

Jean-Jacques Richard © 2024-04-17 (PoemId: 80)

jean-jacques richard_elle m a tendu la main

Paarden Ris en Rover (Ceramic)

Paarden

jo gisekin_paarden Ze kijken onbepaald
naast de kleppen van hun ogen. De uren
missen maat en veelal oponthoud. Wat
zij verlangen is een portie hooi
het land en de stal.

Het liefst zie ik de paarden
op paaszondag
vergeten in de wei met
blinkende ruggen en neusgaten die
mist vergaren.

Ze kijken zo langzaam. Hun ogen maken
tijd. Ze zoeken landinwaarts iemand
die het zadel met mankracht berijdt.

Hoe hartstochtelijk met z’n tweeën.
Ontroerend héél alleen. Ze wachten
bij de prikkeldraad ontheemd als wezen
op iemand die hen streelt.

Roos Mannaerts

Jo Gisekin © 2024-04-16 (PoemId: 105)

jo gisekin_paarden

Stapel op elkaar (Ceramic)

Les poissons-fous

luc libon_les poissons-fous L'autopsie du brouillard
A révélé l'existence
De la poésie-rébellion
Le langage
Sera toujours
Un vide à combler
Tel le désespoir
Des poissons-fous
Ils se rient de l'avenir
Et provoquent les hommes
Libèrent leurs angoisses

Els & Tom Bleijenberg

Luc Libon © 2024-03-16 (PoemId: 132)

luc libon_les poissons-fous

De toespraak (Bronze)

De toespraak

roger nupie_de toespraak Wat zal hij in zijn niets
te verbergen naaktheid
prijsgeven vanop
deze hoogwaardige troon?

Amechtige achterklap,
gedeelde geheimen,
geheimzinnig gefluister,
welisware waarheden?

Voorlopig laat hij niets los,
neemt zijn bronzen tijd,
houdt de spanning vast,
kijkt ons aandachtig aan.

Leert hij ons luisteren
naar de stilte die meer
zegt dan een te verwachten
woordenstroom?

Jan van Strien

Roger Nupie © 2024-04-27 (PoemId: 219)

roger nupie_de toespraak

Stalraam met vogels (Glass fusing, metal)

A toi qui l'aimes, j’offre ce printemps-ci

martine bronzin_a toi qui l aimes j offre ce printemps-ci A toi qui l'aimes, j’offre ce printemps-ci
La poussière du soleil qui danse dans le vent
L'herbe perlée de brume qui soupire de chaleur
Chaque écrin de bourgeon qui prépare l'extase
Les premiers chants d'oiseaux dans mon petit jardin
L'appel des oies sauvages au-dessus des marais
Les yeux du hérisson, éblouis de lumière
La porte de la cuisine qui est là, entrouverte
La terre gorgée d'eau qui s’enfonce sous nos pas
Le grand bol de café sur la table, et le pain
Le cerisier si blanc, dans l’aube qui attend.

Je t'offre ce matin, aux promesses si belles
Qu'on retrouve nos vingt ans
Et nos rêves
Et nos ailes

Irene van der Does de Bye

Martine Bronzin © 2024-03-15 (PoemId: 155)

martine bronzin_a toi qui l aimes j offre ce printemps-ci

Shell (Stone: Marble: Noir de Mazy)

Barst

sarah michaux_barst Zoekend naar diepte zie ik het zand
van een versleten aarde

waar zelfs stenen
niet blijven bestaan.

Kan ik mijn tranen
van me af laten glijden,

vissersdromen verzamelen,
wat achtergelaten werd door de zee

tot boot rapen? Misschien vind ik
tussen water en land het midden

en de barst waaruit verdriet
weg kan vloeien.

Cis Van Peer

Sarah Michaux © 2024-04-29 (PoemId: 241)

sarah michaux_barst

Scoop (Ceramic, Metal, Scrap)

Prisonnier des glaces

gerard ansaloni_prisonnier des glaces Prisonnier des glaces, l'hiver s'endormait sur le vaisseau blanc que nul appel d'un rouge amer, sentant le houka et l'élan, n'invitait au retour à terre.

La hune veillait en silence
La perruche pendant des nids
Au palanquin de ris.

L'absence...

Nulle mesure à l'infini…
L’univers éduque ses sens...

Jan Verschueren

Gérard Ansaloni © 2024-04-15 (PoemId: 52)

gerard ansaloni_prisonnier des glaces