Het leven leeft zichzelf, voort geduwd in een straffe herfstwind.
Ik sluit mijn ogen; ik ervaar van binnen in de kern van mijn zijn.
Het leven geleefd; altijd geraasd, zoveel gemist.
Het vormt een litteken op mijn ziel.
Het wordt winter in mijn hart.
Heb ik liefgehad?
Had ik andere keuzes kunnen maken? Misschien had ik een harde noot moeten kraken.
Het wordt lente; ik steek mijn hand uit.
Het is nog leeg. Maar daar komt er een helder groene spruit,
Een teken van nieuw leven en verbondenheid.
Ik voel.
Er wordt een hand in mijn hand gelegd.
De warmte...
Zomer
Carefully, she lifted the slumbering words
- Stroked across them ever so tenderly
And slowly the words unfolded -
And out of every word flew a thought, a longing, a hope, a belief, a glimpse
Upwards towards the Heavens ... upward towards Life
Leaving behind all the hollow words.