In een flits
met vibrerende vleugels
in glinsters zonlicht gevangen
jouw silhouet sierlijk en broos
we durven niet bewegen
bang dat je zult verdwijnen
opgehapt
door donkere wolken.
Mijn vleugelmeisje
graag had ik je meegenomen
om aan vrienden te tonen
met mij mee naar mijn werk
bekeken worden met grote ogen
en wanneer de avond valt
onveranderlijk bewegend
rustend naast mijn bed.
Ed. 2 de 8; L52 x P9 x H52; socle de jardin pas inclus
Poèmes
L'arbre errant
Je m'arrache à la terre brûlée
Pour te venir au secours,
Enfant perdu dans le désert funeste.
De la seule branche qui me reste
Par la sorcellerie d’une fée
Renaîtra vigoureuse la forêt
Et le monde regerminera
Choyé par le vent murmurant
Dans mon feuillage déraidi
Une douce, apaisante monodie ;
Et les bourgeons éclateront de fruits.
Ne pleure pas… Regarde !
Les sèves par l'hiver endormies
Se réveillent au printemps
Et secouent l'univers crépitant
Pour nous redonner vie.